Speciaal geschreven voor de bewoners van Woonzorgcentrum De Ameide in Helmond.
Sjaantje
Stillekes zààt ze op ’t benkske
vur de Ameide, dè waar ut wert…
dur de geur van vis en gruunte
op de zòtterigse mert
Fien, die heur zag zitte
vroeg: ‘ Sjaan, bèènde ur wèr?’
‘Ja’ zi Sjaantje ‘witte,
de grouwte mert is maai te ver
Hier op di pleintje
roijk ik vis en ok de slaai
hier vuul ik van meen zieleping gin greintje
en skòn volluk kumt hier ok vurbaai.
Fien ging efkes neffe d’r zitte
en vroeg: ‘ en die àànder daag?’
‘Och’ zi Sjaantje ‘witte,
dan ben ik allein, mar gin geklaag’.
‘De joong hebbe ut vul te druk.
dè zegge ze as ze me belle,
mar minne zòtterig kan nie stuk,
zolààng ik àn minne mens denk, Jelle’.
‘Haai waar zòtterigs ààlt visse.
dor baai Heusden op de Maas.
Pòlling, vorens’, ja dè zisse,
ons Sjaantje, ‘mi maaie as ùs en òk mi kaas
En kumt de wind vanoit ’t weste
de stank van vis hier verspreid
denk ik mi ’n werrem hart an Jelle
die in de Vràànd meen hi verleid.
Piet Schriks september 2015
Klik op de foto.
Pewa Weblog 
Super mooi gedicht. Mag ik het gebruiken?
Wat mij betreft wel en ik denk ook wel van de maker (Piet Schriks) als je zijn naam er bij noemt.